AKTUALNOŚCI \ ORAR II st. w Koszelówce - relacja

 ORAR II stopnia w Koszelówce k. Płocka

W dniach od 10 do 13 listopada w  pięknie położonym nad jeziorem ośrodku „Zacisze bis” w Koszelówce koło Płocka, odbyła się Oaza Rekolekcyjna Animatorów Rodzin II stopnia, w której uczestniczyło 81 osób. Oazę poprowadził ks. Andrzej Pieńdyk (nasz moderator diecezjalny Domowego Kościoła) z Elą i Jackiem Guzami - animatorami diakonii rekolekcyjnej naszej diecezji a poszczególne konferencje rekolekcyjne były oprócz w/w prowadzone przez obecne lub wcześniej posługujące pary rejonowe. W rekolekcjach oprócz rodzin z wszystkich rejonów naszej diecezji uczestniczyło również małżeństwo z Archidiecezji Warszawskiej. Podczas tych rekolekcji prowadzonym zgodnie z programem ORARu II st. odczuwaliśmy  radość bycia wspólnotą. Wielką radością tych rekolekcji było uczestniczenie w nich wielu młodych małżeństw, które choć mają niewielki staż w naszym Ruchu Domowego Kościoła, to z wielkim zaangażowaniem podejmują posługi w diakoniach i par animatorskich lub poprzez te rekolekcje świadomie przygotowują się do tej ważnej w naszej wspólnocie posługi animatorów. Nasz oczywiście bardzo kochany i radosny ksiądz moderator Andrzej określił posługę animatorską jako niesamowicie ważną, gdyż znajdującą się na pierwszej linii frontu posługi formacyjnej we wspólnocie.

Z tymi rekolekcjami wszystkim kojarzyła się będzie piękna pieśń uwielbienia – „O cuda, cuda dzisiaj niepojęte”, którą diakonia muzyczna na ogromną potrzebę serca  Mariana Moroza, przygotowała i którą wielbiliśmy naszego Pana, właśnie za wszystkie Jego cuda, którymi nas obdarowuje.

O cuda, cuda dzisiaj niepojęte, cóż Ci się Jezu spodobało we mnie,
Żeś z tronu chwały zszedł, w mojej duszy ciernie?

ref.: Jezus jest we mnie, Jezus we mnie żyje.
On jest mój, ja Jego wyłącznie, jedynie.
Serce Jezusa, w moim sercu bije,
Krew przenajświętsza w moich żyłach płynie.

 Rekolekcje te  odbywały się w szczególnym okresie, w którym  była obchodzona 98 rocznica odzyskania przez nas Polaków  Niepodległości po 123 latach niewoli. 11 listopada w czasie pogodnego wieczoru, radośnie i całą wspólnotą uczciliśmy to nasze Narodowe Święto -  wieczorem pieśni patriotycznych. Jak się później okazała ta inicjatywa była wspaniałą lekcją patriotyzmu nie tylko dla nas dorosłych, ale przede wszystkim dla obecnych na rekolekcjach  dzieci, które z ogromnym zaangażowaniem uczestniczyły w tym wieczornym śpiewaniu naszych pięknych pieśni patriotycznych. Wieczór patriotyczny zakończyliśmy wspólnotowo zatańczonym polonezem, który poprowadzili w pierwszej parze animatorzy diecezjalnej diakonii życia – Krysia i Artur Pęcherzewscy.

Kończąca rekolekcje godzina świadectw, która oczywiście z racji dużej frekwencji jak i owoców tych rekolekcji trwała  sporo dłużej, była radosnym wielbieniem naszego Pana za jego hojne dary w tym za dar charyzmatu Domowego Kościoła jako wspólnoty pomagającej w naszej wspólnej drodze do świętości, przez uświęcanie małżeństw i rodzin. Chcemy podzielić się z wszystkimi szczególnie jednym radosnym świadectwem rekolekcyjnym wypowiedzianym prawie jak Magnificat, przez jedno małżeństwo, które dziękowało i wielbił Boga za to, że na tych rekolekcjach razem z nimi uczestniczyła ich córka z mężem, wnuczka z mężem i maleńka prawnuczka – cztery pokolenia  uczestniczące i posługujące na jednych rekolekcjach Domowego Kościoła – Alleluja !!!

Wszystkim posługującym w trakcie tych rekolekcji a w szczególności ks. moderatorowi Andrzejowi Pieńdykowi oraz Eli i Jackowi Guzom a także wszystkim uczestnikom za dar z siebie i gotowość do podejmowanie służby w naszej wspólnocie Domowego Kościoła,  z serca – Bóg zapłać.

Irenka i Andrzej Dołęga – para diecezjalna 

Foto relacja